Μία μέρα στη φωτογράφιση
Εργασία: Ήμουν κι εγώ εκεί...
Επιλέξαμε μία από τις φωτογραφίες που αναπαραστούν ήθη και έθιμα στην Κύπρο και την Ελλάδα και φανταστήκαμε πως ήμασταν εκεί την ώρα της φωτογράφισης. Καταγράψαμε τι έκαναν τα πρόσωπα πριν τη φωτογράφιση, κατά τη διάρκεια και τι έκαναν μετά, λαμβάνοντας υπόψη το συγκείμενο, δηλαδή τη χρονική περίοδο, την περιοχή (Κύπρο-Ελλάδα) και την προηγούμενή μας μελέτη για τα ήθη, έθιμα, συνήθειες, ασχολίες κλπ.
Ζωντανεύω την εικόνα
Βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο λιμάνι της Ελλάδας και βλέπουμε τα κατσίκια που προσπαθούν να δραπετεύσουν από το καράβι. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε! Ένα κατσίκι έπεσε στο νερό και παρα λίγο να πνιγεί μέχρι που έπεσε ο σκηνοθέτης το άρπαξε και το έφερε πίσω, αλλά μετά γλίστρησε και έπεσε πάλι στο νερό. Τελικά ο σκηνοθέτης κατάφερε να έρθει πίσω μόνος του.
Λοιπόν μόλις ξανά προσπαθήσαμε να βγάλουμε τη φωτογραφία, άρχισαν πάλι τα προβλήματα, τα κατσίκια όρμησαν πάνω μου και δεν με άφηναν να φύγω. Και έτσι ενώ εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω, οι άλλοι με κοροϊδευαν γι’ αυτό. Όταν εγώ κατάφερα να ξεφύγω ήμασταν έτοιμοι για το σκηνικό, έλα όμως που άρχισα να αιμορραγώ από μια πληγή που δημιουργήθηκε πριν, οπότε χάσαμε κι άλλο χρόνο. Όταν επιτέλους ήμασταν έτοιμοι να βγάλουμε τη φωτογραφία έσπασε το πόδι της φωτογραφικής μηχανής. ΤελΙκά μετά από πολλή ώρα βγάλαμε τη φωτογραφία.
Τελειώνοντας τη φωτογράφιση ο σκηνοθέτης μου είπε πως είμαι ο χειρότερος φωτογράφος που είδε ποτέ στη ζωή του, τότε εγώ δεν άντεξα και του έδωσα μια μπουνιά στη μούρη και έπεσε κάτω. Στη συνέχεια μου όρμησε, αρχίσαμε καβγά και τότε ήρθαν και μας χώρισαν.
Αυτή ήταν μια από τις χειρότερες φωτογραφίσεις της ζωής μου!!
Μιχάλης Ζαβρής, Ε΄2
Ζωντανεύω την εικόνα
Σήμερα βρισκόμαστε στην τάξη με τους μαθητές μου για να βγάλουμε μια φωτογραφία. Όλοι είμαστε πολύ χαρούμενοι. Εδώ είναι ο σκηνοθέτης, ο φωτογράφος, μια κοπέλα που είναι υπεύθυνη για τα σκηνικά, ο ενδυματολόγος για να μας φτιάξει τα ρούχα μας, η μακιγιέζ για το μακιγιάζ και η κομμώτρια που είναι υπεύθυνη για να μας κάνει όμορφα μαλλιά.
Ξαφνικά η κομμώτρια συνειδητοποίησε ότι ξέχασε το ψαλίδι της και μια μαθήτρια ξέχασε να φέρει το βιβλίο της και το μολύβι της και μια συμμαθήτρια της θα της δανείσει άλλα που τα δικά της γιατί έχει φέρει δύο. Όσο για την κομμώτρια έτρεξε σπίτι της και το έφερε. Εκτός από αυτά είναι όλα τα παιδιά πάρα πολύ ενθουσιασμένα .
Μας πήρε πάρα πολύ χρόνο για τις πρόβες γιατί ο σκηνοθέτης τσακώθηκε με τον φωτογράφο.
-Η θέση αυτού του μαθητή δεν είναι καλή, πάρε τον πιο δεξιά, είπε ο φωτογράφος του σκηνοθέτη.
-Όχι είναι πολύ καλός εκεί που είναι, απάντησε ο σκηνοθέτης.
-Σου είπα να τον πας πιο δεξιά, είπε ο φωτογράφος με εκνευρισμό.
-Εγώ δεν τον παίρνω πιο δεξιά, είπε ο σκηνοθέτης.
-Ε τότε θα τον μετακινήσω εγώ, είπε και πάλι ο φωτογράφος.
-Εντάξει, είπε ο σκηνοθέτης.
Τελικά τα βρήκανε και σταμάτησε ο τσακωμός επιτέλους και ησυχάσαμε εμείς και αυτοί.
Τελείωσε η φωτογράφηση, και όλοι ήμασταν κατενθουσιασμένοι . Ακόμα και ο φωτογράφος και ο σκηνοθέτης είναι ενθουσιασμένοι και που τσακώθηκαν. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία για μας γιατί δεν το έχουμε ξανακάνει αυτό το πράγμα. Εγώ θα ήθελα να το επαναλάβω και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία.
Νικολέτα Κουτσουλή, Ε΄2
Ζωντανεύω την εικόνα
Σήμερα βρισκόμαστε στην θάλασσα με τα καράβια μας και με τις βάρκες μας. Βρισκόμαστε εκεί για να πάρουμε τα πρόβατα για βόσκημα. Θα έρθει ο φωτογράφος να μας βγάλει φωτογραφίες για να τις πάρει ο καθένας σπίτι του. Η θάλασσα ήταν καταγάλανη και παγωμένη σήμερα εκεί είχε πολύ αέρα. Εκεί μαζί με τον βοσκό ήμουν εγώ,ο καπετάνιος του πλοίου,είχε και δύο παιδιά που βοηθούσαν το βοσκό,τον ενδυματολόγο που θα μας φτιάξει τα ρούχα, τον κομμωτή που θα μας φτιάξει τα μαλλιά μας για να είμαστε όμορφοι στην φωτογραφία, την κοπέλα για να ετοιμάσει τα σκηνικά και επίσης εκεί βρισκόταν και ο σκύλος του βοσκού ο Κέβιν.
Ξαφνικά κάτι έχει συμβεί
-Αχ ξέχασα το καπέλο μου. είπε ο καπετάνιος
-Ε πώς θα βγάλεις φωτογραφίες χωρίς το καπέλο σου απόρησε ο φωτογράφος
-Τι θα κάνουμε;είπε ο καπετάνιος
-Δεν θα βγάλεις φωτογραφίες δυστυχώς, είπε ο φωτογράφος
Όλοι ψάχνουν να το βρουν γιατί δεν θα έβγαζε φωτογραφίες ο καπετάνιος και δεν θα ήταν ωραίο θα ένιωθε άσχημα.
Ύστερα από 10 λεπτά...
- Ααα το βρήκα ήταν από κάτω στο κρεβάτι σου, είπε ο κομμωτής.
-Ευτυχώς το βρήκες είπε ο καπετάνιος!
Πόσο χρόνο μας πήρε για να κάνουμε πρόβες!!!
Μας πήρε πολλή χρόνο για να κάνουμε πρόβες γιατί δεν βρίσκαμε που ήταν το καπέλο του καπετάνιου μας και δεν μπορούσαμε να βγάλουμε φωτογραφίες χωρίς εκείνο. Θα ένιωθε άσχημα,και έτσι ψάξαμε παντού και στο τέλος το βρήκε ο κομμωτής,Ευτυχώς που το βρήκε τι θα κάναμε χωρίς το καπέλο. Ύστερα από 5 λεπτά έγινε η φωτογράφηση πήγαν όλα τέλεια
Νιώσαμε όμορφα γιατί η φωτογράφηση τέλειωσε και θα επιστρέψουμε πίσω στα σπίτια μας ο καθένας στο σπίτι του.
Ελένη Χριστοδούλου, Ε΄2
Ζωντανεύω την εικόνα
Βρισκόμαστε στην αυλή ενός σπιτιού όπου βρίσκονται ο ιερέας του χωριού και κάποιες χωριάτισσες. Φαίνεται ότι είναι ένα καλοκαιρινό απόγευμα αφού κάθονται έξω στην αυλή και ο καιρός είναι ηλιόλουστος.
Είμαστε σε χωριό και το σπίτι είναι παλιό. Έξω η αυλή είναι από χώμα και υπάρχουν διάφορες γλάστρες με λουλούδια. Ο ιερέας φοράει τα ράσα και το καπέλο του. Οι χωριάτισσες φορούν μακριά φορέματα και ποδιά. Ο ιερέας τους επισκέφτηκε και άνοιξε διάλογο μαζί τους:
-Είσαστεν καλά κοπέλες;
-Είμαστεν καλά πάτερ Κυπριανέ. Εσύ πώς πάεις;
-Κι εγώ καλά. Έχει κανένα νέο;
-Ναι, ακούσαμε ότι εγίνηκε μεγάλη γιορτή στη Λευκωσιά.
-Ναι…
Οι άνθρωποι είναι απλοί και περνούν όμορφα το απόγευμα τους με κουβέντα. Ο ιερέας νοιάζεται για τους κατοίκους του χωριού του.
Περνούσα κι εγώ από έξω και είπα να μπω να χαιρετήσω τους συγχωριανούς μου.
-Γεια σας!
-Γεια σου Αντρέα, έλα να σου κάμουμε λεμονάδα.
-Ευχαριστώ!
Αντρέας Τουμάζου, Ε΄2
Ζωντανεύω την εικόνα
Σήμερα βρισκόμαστε στους γείτονες γιατί θα φέρουν ένα συνεργείο για να τους βγάλει μια αναμνηστική φωτογραφία. Εκεί βρίσκονται οι εξής:Εγώ,η γιαγιά μου,η μητέρα μου,η γειτόνισσα και μια άλλη γειτόνισσα,o φωτογράφος,ο σκηνοθέτης,η μακιγιέζ,ο ενδυματολόγος και η κομμώτρια. Επίσης ο καιρός δεν είναι πολύ καλός..
Πριν τη φωτογράφιση ένα γαϊδούρι σκόνταψε και έπεσε επάνω στον φωτογράφο και η πρώτη φωτογραφία πήγε χάλια. Στην δεύτερη φωτογραφία η γειτόνισσα μου της μπήκε η βελόνα που έραβε και έτρεχε αίμα και το συνεργείο τρόμαξε. Προσπαθούσαν να σταματήσουν το αίμα. Μερικοί συμπεριφερόντουσαν σαν να είναι το τέλος του κόσμου και τελικά σταμάτησε το αίμα.
Κατά την διάρκεια της φωτογράφισης πήγαν όλα καλά. Πόσο χρόνο πήραν, άστα να πάνε! Πήρε σχεδόν δυο ώρες για δέκα(10) φωτογραφίες. Επίσης, πήραν άλλες δυο ώρες για τις δοκιμές. Δεν προέκυψε κάτι αλλά είχε στο τέλος κάτι αναπάντεχο...Κάηκε η μηχανή γιατί έβρεξε πολύ!
Μετά τη φωτογράφιση πήγαμε σπίτια μας! Μου άρεσε και γέλασα πολύ!!!
Εφραίμ Κωνσταντίνου, Ε΄2
Ζωντανεύω την εικόνα
Βρίσκομαι στο χωριό Λεύκαρα στην επαρχία Λάρνακας, το χωριό μου είναι γνωστό για το παραδοσιακό του κέντημα. Οι γυναίκες στο χωριό μου μαζεύονται σε ομάδες στην είσοδο των σπιτιών ή στις αυλές και με υπομονή κεντούν πάνω σε βαμβακερό ύφασμα. Εμείς οι μικρές κοπέλες καθόμαστε δίπλα από τις μαμάδες μας ή τις γιαγιάδες μας για να μάθουμε να κεντούμε. Πολλές φορές άκουσα την γιαγιά ότι τελείωσε ένα «καραόλο» ή ένα «ποταμό» και είχα την απορία τι ήταν αυτά. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι τα ονόματα που έδιναν στα σχέδια ήταν ονόματα αντικειμένων της καθημερινότητας τους, εμπνευσμένα από τη φύση.
Οι περισσότερες γυναίκες στο χωριό έκαναν τα κεντήματα επάγγελμα τους, αυτές ονομάζονταν «πλουμάρισες». Οι άντρες του χωριού «οι κεντητάριδες» ταξίδευαν σε πολλά μέρη του κόσμου σαν έμποροι και πουλούσαν τα κεντήματα.
Μια μέρα ενώ καθόμουν με δυο φίλες μου και κεντούσα ο παππούς μου σταμάτησε λίγο έξω από την πόρτα του σπιτιού μας κοίταξε για λίγη ώρα και μας είπε ότι από το χωριό μας πέρασε πριν από πολλά χρόνια ο πιο γνωστός Ιταλός ζωγράφος Λεονάρντο ντα Βίντσι εντυπωσιάστηκε από τα Λευκαρίτικα κεντήματα και πήρε ένα μαζί του που σήμερα βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό Ντουόμο στο Μιλάνο. Χαμογέλασε και μας είπε ότι είναι πολύ χαρούμενος που τα νέα παιδιά συνεχίζουν την παράδοση του τόπου τους.
Μαργαρίτα Νικηφόρου, Ε΄2
Ζωντανεύω την εικόνα
Τώρα βρίσκομαι απέναντι από μια πόλη στην Ελλάδα. Όλα κυλούν ήσυχα κάποιοι ψαρεύουν , κάποιοι μεταφέρουν ανθρώπους με τις άμαξες. Εκεί βρίσκονται ψαράδες αμαξάδες και άνθρωποι . Το περιβάλλον φαίνεται πεντακάθαρο και υγιέστατο . Το λιμάνι που είναι απέναντι μου είναι πεντακάθαρο.
Εκείνοι που οδηγούν άμαξες είναι χαρούμενοι μαζί με τα άλογα τους .Οι άνθρωποι περπατούν χαλαρά και χαρούμενα . Οι ψαράδες κάνουν βόλτες με τις βάρκες τους.
Φαίνεται να συμπεριφέρονται καλά ο ένας στον άλλο. Όλοι μιλάνε μεταξύ τους και περπατούν μαζί. Οι φωτογράφοι στέκονται ακριβώς πίσω μου και τρώνε αλλά με βοηθάνε και λίγο.
Κατά τη διάρκεια της φωτογραφίας οι πολίτες της πόλης περπατάνε ίσια και αυτοί που οδηγούν τις άμαξες μεταφέρουν κόσμο. Συνέχεια κάποιοι κάνουν βαρκάδες και άλλοι ψαρεύουν. Εκείνοι που οδηγούν τις άμαξες τις οδηγούν μέχρι τη δύση του ήλιου. Οι ψαράδες μόνο κάθε πρωί και ο κόσμος μέρα νύχτα. Μας πήρε περίπου 20 λεπτά να στήσουμε τις κάμερες και να βάλουμε τα φίλτρα, δοκιμάσαμε περίπου 5 φορές. Άσε που μας έπεσε η κάμερα και έπρεπε να την ξαναστήσουμε γιατί εκείνος που έστησε την κάμερα έβαλε ανάποδα τα πόδια της.
Μετά τη φωτογράφιση όλοι πήγαμε σε ένα καφέ για να φάμε και να πιούμε κάτι μετά ο καθένας στο σπίτι του και έτσι έκλεισε η μέρα. Ήταν εντυπωσιακό και τέλειο ήταν μια από τις καλύτερες φωτογραφίσεις.
Παναγιώτα Παναγή, Ε΄2
No comments:
Post a Comment